Var mı?.. Var mı uğruna bunca canın verildiği bir toprak parçası..

Var mı?.. Var mı uğruna bunca yetimin kaldığı bir bayrak aşkı..

Bre kahpenin doğurdukları..

Bu sevdayı, bu imanı, bu kaleyi yıkmak kolay mı!

Hakk ile filiz verir, büyür, meyve verir bu topraklar. Üstüne koyduğun bombanın şiddeti ne olursa olsun ters döner!

Rahmet gelip boğulacak tüm kahpeler, hainler, zeliller! Biliyoruz.

İlerliyoruz. Korkmuyoruz. Yılmıyoruz. Durmuyoruz.

Biz asla kaybetmeyeceğiz.

Kuşatılan bir medeniyetin kendi kanında yok olmasını isteyen keferelere fırsat vermeyen ülkenin asil evlatları. Yolun her köşesi, her bendi hain yatağı olmuş. Kimin kime kırdırılmaya çalışıldığını çok iyi biliyorsunuz.  O nedenle sağlam duracağız. Herkes işini, ödevini, sorumluluğunu, vazifesini layıkıyla yerine getirecek.

Birbirimize küfür etmeyi bırakalım. Üç beş değiller gerçi ama provokatörlerle zaman harcamayalım. Şu twitter belasından sıyrılalım. Seni beni bir twit’e kitleyip twitter dünyasından çıkmadan yani sanaldan gerçeğe dönmeden tuş edip kitliyorlar. Bizim işimiz burada değil! Bu sanal ortamı elbette onlara bırakamayız ama gerçekliğimiz de bu sitede plastikleşmesin!

Halep düşüyor.. Ümmet üşüyor. Aslında donmuş, kaskatı. Zikir çeken, dua eden diller susmuş sanki.. Her taraf viran, paramparça. Elinden tek twit atmak gelmemeli. Allah’ım, elimizden bir şey gelmiyor deme! Ümmete, vatana, millete hayırlı, namuslu bir evlat ol yahut o minvalde evlat yetiştir. Sen özünü kaybetme ki sancak düşmesin.  Halep ki Çanakkale’de pek çok vilayetimizden daha fazla şehit vermiş aziz topraklardır. Ecdadın emanetine sahip çıkmaktan vazgeçmemeli öyleyse.

Ümmeti şu 21. Yüzyılın kara bağrında ne ile tanımlarsın diye soracak olsalar ‘‘şehid’’ derdim. İslam beldeleri şehid, camiler şehid, minareler şehid, çarşı pazarlar şehid, Müslümanlar şehid…

Bir gün yine bir Selahaddin Eyyübi çıkar yahut yeni bir Yavuz.. O zaman yeniden kıyama geçer, ayağa kalkar varımız yoğumuz.

Siz bre kahpenin dölleri! Asırlardır çabalıyorsunuz ama kazanamıyorsunuz! Kazanamazsınız, hala buradayız, ayaklarımız bu topraklara sabit!

Tüm şehitlerimize.. Yahya Kemal’in dizeleriyle:

Dünyaya veda ettik, atıldık doludizgin;

En son koşumuzdur bu! Asırlarca bilinsin!

 

Bir bir açılırken göğe, son def’a yarıştık;

Allah’a giden yolda meleklerle karıştık.

 

Geçtik hepimiz dörtnala cennet kapısından;

Gördük ebedi cedleri bir anda yakından!

 

Bir bahçedeyiz şimdi şehitlerle beraber;

Bizler gibi ölmüş o yiğitlerle beraber

 

Lakin kalacak doğduğumuz toprağa bizden

Şimşek gibi bir hatıra nal seslerimizden