Dün Mahir İz’in vefatının yıldönümü idi. Mahir İz deyince insanın içinde fırtınalar kopuyor. Ben sadece onun hakkında birkaç noktaya dikkat çekmek istiyorum. Tabi böylesine değerli bir üstadı yazmadan önce meşhur eseri olan “Yılların İzi” adlı eserini okuyup ve sonrasında yazmak istedim. Lakin dün vefat yıldönümü olması hasebiyle ve kitabı yakın zamanda okuyacak imkanımın az bulunması cihetiyle, üstada ait beni derinden etkileyen birkaç hususatı burada yazmak istedim. Daha 7 yaşında Türkçe-Farsça bir sözlüğü ezberleyen Mahir İz, Sadi Şirazi’nin Gülistan’ını Türkçe-Farsça ve Arapça okuyabildiğinde ise 13 yaşında olduğu bildirilmektedir. Bu ne bereketli bir hayat! Allah’ın rahmeti olarak görmemek mümkün değil. Efendim bir de beni derinden etkileyen bir hususu var ki sizleri de etkileyeceğini düşünüyorum.
Mahir İz yıllarca hocalık/öğretmenlik yapmış bir büyüğümüzdür. Geriye dönüp bu yılları değerlendirdiğinde, insanlığa örnek olacak ve olması gereken öğrencileriyle ilgili şu sözü söylüyor “hamdolsun hepsinin sevgisini kazandım.” Bu söz okul koridorlarına, üniversite amfilerine ve eğitimle ilgili kurumlara asılacak kadar çok büyük bir sözdür. Yani hoca ilim öğretmeye çalışmanın yanında öğrencilerin gönlünü de kazanıyor. Ve burada bir Rahmani/İlahi/Nebevi bir ikaza da kulak vermemiz gerekiyor. Nasıl yaşarsanız öyle ölürsünüz diyor en Sevgili’nin Habibi. Peki nasıl ölüyor Mahir İz. Son nefesini bir talebesinin kucağında veriyor Mahir İz. İlahi adaletten, Nebi’nin buyurduğu hükümden kaçış söz konusu değil. Yaşadığı gibi ölüyor ve hakkında çekilen belgeseli izlediğimde, hayran oluyorum kendisine. Birçok öğrencisi şimdi profesör olmuşlar ve hocalarının söyledikleri beyitleri, şiirleri dahi unutmamışlar. Onu hayırla yad ediyorlar. Hepimize örnek olması dileğiyle. Yazıyı uzatmadan ve özü vererek bu değerli üstadın bende bıraktığı izlenim bu şekildedir. Ayrıca unutulmamalıdır ki kendisi Mehmet Akif’in öğrencilerinden ve safahat’ın beslediği entelektüellerdendir.
Üstadın hayatını evvela aşağıdaki siteden öğrenebilirsiniz.
