AIdanma insanIarın samimiyetine,
MenfaatIeri geIir herşeyden önce.
Vaad etmeseydi AIIah cenneti,
O’na biIe etmezIerdi secde.
Bil ki, bir mezar taşıdır insandan yarına kalan.
Ve unutma, onu da başkası yaptırır, gerisi yalan.
Eğer medeniyet açmaksa bedeni
Hayvanlar bizden daha medeni…
“Zannetme ki ecdadın asırlarca uyudu, nereden bulacaktın o zaman eldeki yurdu!”
Ağlarım,ağlatamam;hissederim,
Dili yok kalbimin,ondan ne kadar bizârım!
Sabır katlanmak değil göğüs germektir.
“Sahipsiz vatanın batması haktır, sen sahip çıkarsan bu vatan batmayacaktır.”
Konuşmak bir mana ise susmak binbir mana. Herkes konuşmasına konuşur Iakin sükut yürekIi oIana.
“Ebedi hayatı isteyen, çalışmayı bir görev bilir;
Çalış, çalış ki ebedi hayat, çalışmayla elde edilir. ”
“Ye’se hiç düşmeyecek zerrece îmânı olan;
Sâde siz derdi bulun, sonra kolaydır derman.”
İki çeşit insan vardır. Zaman geçtikçe hatalarıyla yüzleşen.
Zaman geçtikçe yüzsüzleşen…
“Ey cemâat, uyanın, elverir artık uyku!
Yok mu sizlerde vatan nâmına hiçbir duygu? Düşmeden pençesinin altına istikbâlin,
Biliniz kadrini hürriyyetin, istiklâlin.”
“Medeniyet!” size çoktan beridir diş biliyor;
Evvela parçalamak, sonra da yutmak diliyor.
Ey koca şark! Ey ebedi meskenet!
Sen de kımıldanmaya bir niyet et.
Korkuyorum, Garbın elinden yarın,
Kalmayacak çekmediğin mel’anet.
Ya bu âlemde vefâ yok zâten,
Ya vefâsız bütün ebnâ-yı zaman;
Kime ok atmayı öğrettimse
Sonra bir gün beni de aldı nişan!
Girmeden tefrika bir millete, düşman giremez;
Toplu vurdukça yürekler, onu top sindiremez.
Ye’ sin sonu yoktur, ona bir kerre düşersen
Hüsrana düşersin; çıkamazsın ebediyyen!
Bir Süleymaniye’yi yıkmak için iki ırgat, bir balyoz yeter. Fakat tekrar yapmak istenirse bir Süleyman ve bir Sinan gerek.
Zulmü alkışlayamam, zalimi asla sevemem;
Gelenin keyfi için geçmişe kalkıp sövemem.
Biri ecdâdıma saldırdı mı, hattâ boğarım!..
-Boğamazsın ki!
Hiç olmazsa yanımdan koğarım.
Öğüdüm sana: Saçma sözlerler uğraşmayı bırak;
adamlığın yolu nerdense, bul da girmeye bak.
Adam mısın: Sonuna dek dünyada özgürsün, gez;
yular takıp seni bir kimsecik sürükleyemez.
Adam değil misin, oğlum: Gönüllüsün semere;
küfür savurma boyun eğdiğin semercilere.