Ẓulme ʿiṣyān haḳ.

Ḥaḳḳa ʿiṣyān, yoḳ !

Ḳadem ḳadem gėce teşrīfi nāʾilī o mahıŋ

Cihān cihān elem intiẓāra degmez mi

Seniŋ bir bende kim baş ile cānım yoluŋa ḳurbān

Gerek ʿafv ėt gerek öldür gerek cevr ü cefā eyle

Çek ey göŋül cefāsın yāriŋ vefāsın umma

Bir gün o da bu ḥāle peşīmān olur olur ya

Hezār ġıbṭa odur ḳadīm efendisine

Ne kendi kimseye beŋzer ne kimse kendisine

Göŋül yıḳmaḳ ḫarāb ėtmek gibidir beyt-i maʿmūri

Velī yapmaḳ hezārān kaʿbe bünyād ėtme yegdir

Ḳul ėtmek luṭf u iḥsān ile kendüye bir azādı

Efendim niçe yüz biŋ bende azād ėtmeden yegdir

Ḫor ḥaḳīr baḳma günahkār ādem oġlına begen

ʿAfv olur elbette bir gün Taŋrınıŋ ġufrānı var

Ey dil bu yeter iki cihānda saŋa iẕʿān

Ḥaḳḳı bulamaz bāṭılı terk ėtmeyen insān

Evliyā bendelerin ėtse cihānda taḳsīm

Ben de elbet düşerim pāyına mevlānanıŋ

Baḳma şāhım noḳṣanıma cürmü büyük ʿiṣyānıma

Vėrme ḫalel īmānıma yā Rabbenā Vāğfirlenā

LATİN HARFLERİNE AKTARAN:

EROL TURUNÇ & MUSTAFA ÇAĞLAR