İran yapımı Cennetin Çocukları filmini izledim. Film baş karakter olan Ali’nin kız kardeşinin ayakkabısını kaybetmesiyle başlıyor denilebilir. Kaybedilen ayakkabıdan dolayı üzülen Ali, kız kardeşiyle ayakkabısını paylaşmak zorunda kalır. Kardeşi başta razı olmasa da mecbur kalır. Babaları yoksuldur ve babalarına söyleyemezler. Böylece okula gidip gelirken, aynı ayakkabıyı giymek zorunda kalırlar. Çocuklar utandıklarından insanların olmadığı yerlerde ayakkabıları değiştiriyorlar ve bu nedenle de Ali okula geç kalıyor. Ali bundan dolayı okuldan bile kovulur. Bir süre daha ortak ayakkabı ile okula gidip gelirlerken, Ali bir yarışma olduğunu öğrenir. Koşu yarışmasında üçüncü olana bir çift spor ayakkabı hediye edilecektir. Ali bunu duyunca katılmaya karar verir ve yarışmada üçüncü olmak yerine birinci olur ama birinciye ayakkabı vaat edilmemiştir. Ali üçüncü olmaya da çabalar lakin şartlar gereği birinciliği elde eder.
Yukarıda kısa bir şekilde özetlediğim film bende etki bıraktı diyebilirim. İzlenilmesini herkese tavsiye ediyorum. Yoksulluğu, çaresizliği, azmi, başarıyı, mücadeleyi, saflığı, gururu vs bu filmde bulabilmek mümkün. Ali okula geç kaldığında asıl sebebini bir türlü söyleyemedi. Müdür de zahire çok takılmış bir isim olarak karşımıza çıkıyor. İşlerin batın yani gizli ve görülmeyen boyutları da çok önemli ve yeri geldiğinde bilinmesi gerekmektedir. Burada Ali söyleyemiyor ve okuldan kovuluyor. Burası oldukça dikkatimi çekti. Derslerinde başarılı olan Ali’nin tek hedefi kız kardeşine ayakkabısını geri vermek.
Bir benzer durumu üniversitede yaşamıştık. Bir Hocamın dersinde derste duramayıp, çıkmam gerekmişti. Hocadan da izin isteyecek bir vaziyette değildim. Birkaç kez tekrarlayınca Hocamı çok sinirlendirmiş oldum. Daha sonra Hocamın yanına konuşmaya gittim. Meseleyi anlatınca sorunumu da çözdü. O gün ve ondan sonraki günlerde rahatlayamadığım kadar rahatlamıştım. Olayları zahiren yorumlamak her zaman doğru sonucu vermeyebiliyor. O yüzden gelen bilgi ve görüntüyü tam olarak incelemek, hemen tavır almamak gerekiyor. Bir de derdini söylemeyen derman bulamaz denilmiş. Gerçekten öyle. Acı, stres ve kaygı çekmeye gerek yok. Rahman’ın güzel kulları var. Derdimizi de söylemeliyiz inş.
Hiçbir birinci belki de ağlamamıştır. Burada da bazı mesajlar olabilir. Ali yarışmada birinci oluyor ama ağlıyor. Bunun sebebi de ayakkabı alamayacak olması. Birinciye daha güzel ödüller veriyorlar ama Ali’nin aklı fikri ayakkabıda. Ayakkabı için koşarken pes edeceğini düşündüğü anlarda aklına kız kardeşinin sözleri geliyor ve tekrardan motive oluyor. Büyük bir kararlılık örneği görüyoruz.
Her yaştan insanın izleyebileceği güzel ve hoş bir film. Doğunun birçok yerinde olabileceği gibi başrolde yoksulluk var diyebiliriz. Doğal bir kaynağınız yoksa ve medeniyet treni de kaçtıysa geriye çok çalışmak kalıyor. Özellikle ülkemizin ekonomisinin de çocukluğumda hatırladığım gibi olmaması için herkes ama herkes çok çabalamalı. Ya genel bir muhtaçlık vardı ya da biz muhtaçtık.
Aslında Allah’a her zaman muhtaç değil miyiz?